Column: Mens en natuur terug in balans op Bonaire!

Mooi zijn de herinneringen in mijn jonge jaren die ik heb van Bonaire. Mijn grootouders van de kant van mijn moeder zijn op Bonaire geboren. In die zin voel ik mij zeer verbonden met de Bonairianen. Vroeger wanneer ik op Bonaire kwam, had ik altijd het gevoel dat ik in een stukje paradijs op aarde terecht was gekomen. Ik kan mij herinneren dat ik vaak geboeid heb staan kijken dwars door het heldere zeewater heen, naar de rondzwemmende scholen vissen.

Als je gaat snorkelen op Bonaire kom je vast en zeker scholen vissen tegen.

Zeer onder de indruk was ik van de schoonheid van flamingo’s in het Gotomeer en de ongerepte natuur. De gastvrijheid van de bevolking was hartverwarmend. Ik kan mij nog herinneren dat ik samen met mijn man kennis heb gemaakt met nieuwe christelijke vrienden die ons het hele eiland liet zien en ons uitnodigde in hun kunuku om onder een boom te genieten van ‘funchi ku piska’.

De vriendelijkheid op straat was aan iedereen besteed. Het leven was ontspannend en ik kon lange wandelingen maken zonder gehinderd te worden door het verkeer. Ik heb de tijd meegemaakt dat je met de ramen open sliep en je auto niet op slot hoefde te doen.

De Bonaire van mijn voorouders lijkt nu echter uit balans. Tijden zijn veranderd. En niet iedere verandering blijkt een verbetering, hoewel dat met de nieuwe staatkundige verandering wel de bedoeling was. Als christelijke politica wil ik graag het accent leggen op het zo goed mogelijk omgaan met de schepping van God vanuit de Bijbelse waarden en het opkomen voor zwakkeren in de samenleving.

Op Bonaire gebeurde dat allemaal op een natuurlijke manier. Er was geen sprake van armoede. Iedereen kon leven van de opbrengst van het land en van visserij en er werd omgekeken naar de mensen die het iets minder goed hadden. Het is voor mij dan ook een schok om te horen dat er nu sprake is van armoede en dat mensen het niet meer zien zitten. Wat ik zeer waardeer is de aandacht die Bonairianen schenken aan het behouden van hun culturele erfgoed. Gedurende een parlementair werkbezoek op Bonaire ben ik een groep vrijwilligers tegengekomen die zich hard maken voor behoud architectuur, historische waarden, natuur en cultuur van Rincon.

Kerk in Rincon.

Het was voor mij een groot voorrecht om te zien en te horen hoe zij deze verantwoordelijkheid willen oppakken om dit culturele erfgoed over te dragen aan het nageslacht.

Het is buiten kijf, dat de mensheid en de natuur met elkaar in balans behoren te zijn. Disbalans in de natuur brengt deze ook mee in de mensheid en omgekeerd. Om deze disbalans in de natuur te herstellen wordt er soms te snel oplossingen gezocht in meer wetgeving en meer geboden en verboden. Begrijp mij goed strengere wet- en regelgeving is goed. Echter moeten mensen er zelf van bewust worden dat zij zorgzaam met de natuur omgaan. De schepping is van levensbelang voor de mensheid, wij zijn er zelfs van afhankelijk. Dus ook de natuur en de ecologie en biodiversiteit is van groot belang. Bonaire is wereldwijd bekend door het onderwaterpark. Dit heeft zover kunnen komen doordat er al in een vrij vroeg stadium het eilandgebied de onderwaterwereld wettelijk heeft beschermd.

De mooie natuur van Bonaire en ook haar onderwereldpark draagt bij aan economische groei wat juist ook belangrijk is om armoede tegen te gaan en te bestrijden. Het is daarom goed dat het eilandsbestuur van Bonaire natuurbeheer en bescherming van de natuur als speerpunt heeft in haar bestuursprogramma. Het is daarnaast toe te juichen dat de rijksregering tien miljoen euro beschikbaar heeft gesteld voor behoud en beheer van natuur en milieu op Bonaire, Sint Eustatius en Saba. Echter aan de andere kant moeten wij onze ogen niet sluiten voor de toenemende armoede op Bonaire. Dat moet bestreden worden. Enerzijds door stimulering van de economie, maar ook door het opbouwen van een sociaal vangnet voor mensen die ondersteuning nodig hebben.

De nostalgie naar het Bonaire van vroeger begrijp ik heel goed en dat is heus geen verloren droom. Maar dat vraagt wel dat politiek Den Haag de inwoners van Bonaire, maar ook Sint Eustatius en Saba gelijkwaardig gaan behandelen en meer gaat omzien naar hun welzijn en welvaart. Want zoals ik al heb gezegd, natuur en mens dient met elkaar in balans te zijn!

Cynthia Ortega-Martijn
Cynthia Ortega-Martijn zat van 30 november 2006 tot 20 september 2012 voor de ChristenUnie in de Tweede Kamer der Staten-Generaal.

Meer informatie over de overheid van Bonaire

---

Reactie 2
Prima artikel. Ik vraag me alleen af op welke feiten de "toenemende armoede" gebaseerd zijn? Is het puur een vergelijking van levensstandaard die men trekt met bv Nederland? In dat opzicht zou het inderdaad lijken alsof de armoede toeneemt, maar ik geloof dat het simpelweg meer onder de loep zit nu. Begrijp me niet verkeerd, ik erken dat er wel degelijk armoede is op Bonaire, maar het komt op mij over alsof men daar in derde wereld condities leeft en dat mensen omkomen van de honger, en dat geenzins het geval! Ja, er kan economisch gezien veel verbeteren en ja, het moet de nodige aandacht krijgen, alleen hoop ik dat daarmee niet wordt vergeten dat de 'simpelheid' onderdeel is van het karakter van Bonaire. Elric Wanner

---

Reactie 1
Ontzettend mee eens! En laten we alsjeblieft niet de Nederlandse regelgeving 1 op 1 invoeren en handhaven, maar lokale gebruiken en (goede) gewoonten respecteren! Prima om zorgvuldig vast te leggen wat je met elkaar afspreekt in bestemmingsplan en beeldkwaliteitsplan, maar wel als middel en niet als doel. Capacitas Advies

---

Bekijk het overzicht van de leukste columns over Bonaire